Czarodziejska góra

[darektor]

Już dawno żaden film tak mocno mnie nie zirytował... Po Crulicu spodziewałem się po Ance Damian czegoś intrygującego, nieszablonowego, po prostu interesującego. Temat afgańskich walk Adama Jacka Winklera na pewno do takich należy, ale został on pokazany tak, że naprawdę robiło mi się przykro. Sens opowieści zgubił się w natłoku zastosowanych środków animacji - nie mam jakiejkolwiek profesjonalnej wiedzy na ten temat, ale momentami naprawdę robiło mi się od tego niedobrze. Do tego mam wrażenie, że autorzy potraktowali widzów jak co najmniej mało inteligentne osoby - np. kiedy umiera jeden z kompanów Winklera, a postaci patrzą sobie w oczy, narrator głosem Jerzego Radziwiłowicza mówi, że patrzą sobie w oczy. Co by widz na pewno skumał, że patrzą sobie w oczy, bo tak się żegnają. Na wieki, żeby była jasność. Do tego męczące metafory typu feniks powstający z popiołów czy - mój ulubiony - drzewko zamieniające się w trupią czaszkę. Podsumowując - jestem mocno zawiedziony.

[ayya]

Mi się akurat różnorodność technik animacji bardzo podobała, ale cała reszta jest po prostu banalna, z wyjątkową infantylnością narracji z offu na czele.

[inheracil]

Akurat animacja jest dobra, nie za bardzo jednak wiedziałem po co tę historię w ogóle opowiadać. Siłą Crulica było zaangażowanie, Czarodziejską górę oglądałem z przyjemnością, ale bez większych emocji. Zbyt dobrze pamiętam poprzedni film Anci Damian, który był wyjątkowo zły i miło, że postanowiła porzucić melodramat na rzecz czegoś ciekawszego.

[darektor]

Nie twierdzę, że animacja była zła, nie jestem jednak w stanie znaleźć wytłumaczenia dla ilości użytych technik - według mnie cała historia gdzieś w tym natłoku się zgubiła.

[inheracil]

Widzę to zupełnie inaczej Dla mnie Anca Damian pokazała Czarodziejską górą, że potrafi przy pomocy tej formy, zlepiającej animacją różne obrazy dokumentalne, opowiedzieć każdą historię opartą na faktach. Jakoś nie czuję w tym filmie przekonania o tym, że życie Winklera jest na tyle ważne, by warto było podejmować ten, niemały przecież, wysiłek. Na pewno to dobra postać ze względów finansowych i Polska i Francja się dołożyły, ale jakoś Damian trzyma swojego bohatera na dystans i czasami trudno się z nim utożsamiać.