Fatamorgana

[aszeffel]

Panie Schreiner, gdzie pan jest? dlaczego nie ma pana tutaj, prezentującego swój "najbardziej osobisty film"? Ogryzłabym wszystkie pana kostki, jedna po drugiej. Moim skromnym zdaniem opieranie wizualnej strony filmu na zbliżeniach twarzy bohaterów, jakkolwiek nie byłyby interesujące, jest po prostu infantylne. Sprawdzam, wcale nie jest pan filmowym oseskiem. W dodatku opowieści o duszy jako pokoju z drzwiami, które boimy się otwierać, o tym, że myślący o śmierci, zapominają o życiu, a także o usilnych próbach, by czuć mniej, bo wtedy się mniej cierpi - przy całym szacunku dla pana obsesji i depresji pana bohaterów - nie mogę nazwać inaczej niż bredzeniem. I nie pomoże tu nawet fakt obracania przez nich w rękach książek Bernharda. Wyszłam z projekcji i nie chcę wiedzieć, jaki był jej finał.