Świat na drucie
- MK
- Posty: 896
- Na forum od:
26 gru 04, 10:41
22 lip 13, 7:29
Skrzyzowanie Alphaville z Hydrozagadka i Matrixem, polecam do obejrzenia jako ciekawostke, jednak tylko dla wytrwalych. (nawiazanie do Alphaville jest zdecydowanie celowe, w epizodycznej roli pojawia sie Eddy Constantine, który gral Lemmiego u Godarda)
MK
)?-
paNMieczyslaw - Posty: 256
- Na forum od:
10 cze 05, 8:48
22 lip 13, 8:41
Ja polecam nie jako ciekawostkę, ale jako przykład jak się robi filozoficzne kino.
Część publiczności z Żubrami i czipsami niestety usilnie próbowała się dobrze bawić i rżała z przesiąkniętej kiczem estetyki filmu, która, co się okazuje pod koniec, była bardzo adekwatna.
Ostatnia scena to dla mnie doskonały przykład harmonii prostoty i piękna. Zestawiając ją z żałosnym "Welcome to the real world" wypowiedzianym przez Morfeusza w Matrixie, możemy tylko podziwiać wielkość Rainera Wernera Fassbindera.
Część publiczności z Żubrami i czipsami niestety usilnie próbowała się dobrze bawić i rżała z przesiąkniętej kiczem estetyki filmu, która, co się okazuje pod koniec, była bardzo adekwatna.
Ostatnia scena to dla mnie doskonały przykład harmonii prostoty i piękna. Zestawiając ją z żałosnym "Welcome to the real world" wypowiedzianym przez Morfeusza w Matrixie, możemy tylko podziwiać wielkość Rainera Wernera Fassbindera.
-
Mrozikos667 - Posty: 1309
- Na forum od:
3 sie 08, 11:11
30 lip 13, 15:56
Cały ten kicz był absolutnie uzasadniony. Te wszystkie dziwaczne kobiece stroje (ciekawe, że mężczyźni byli ubrani normalnie), te wspaniałe momenty, gdy postać może podejść dosłownie dwa metry do jakiejś szafki, by coś z niej wydobyć, ale zamiast tego przechodzi przez cały pokój. No i oczywiście - te lustra! Wszystkie tego typu zabiegi podkreślały sztuczność świata przedstawionego na długo przed tym, jak dowiedzieliśmy się z dialogów, że jest on w istocie sztuczny.
Największe wrażenie zrobiło na mnie to, że taki film, z tyloma odwołaniami do całkiem świeżych ówcześnie teorii informatycznych i filozoficznych powiązanych z opracowaniem maszyny Turinga, powstał już w 1973. Fabuła większego wrażenia nie robi (choć nie miałem wrażenia, że film został sztucznie rozciągnięty), ale poukrywane w niej filozoficzne wtręty - już tak.
Największe wrażenie zrobiło na mnie to, że taki film, z tyloma odwołaniami do całkiem świeżych ówcześnie teorii informatycznych i filozoficznych powiązanych z opracowaniem maszyny Turinga, powstał już w 1973. Fabuła większego wrażenia nie robi (choć nie miałem wrażenia, że film został sztucznie rozciągnięty), ale poukrywane w niej filozoficzne wtręty - już tak.
Każdy film musi mieć początek, środek i zakończenie. Choć niekoniecznie w tej kolejności. Jean-Luc Godard
-
paNMieczyslaw - Posty: 256
- Na forum od:
10 cze 05, 8:48
30 lip 13, 16:49
No i te kobiety...
Znamienne też było to, że świat, który sztuczni ludzie zaprogramowali (ten z Einsteinem, który usilnie chciał z niego wyjść) był właśnie mniej kolorowy.
Znamienne też było to, że świat, który sztuczni ludzie zaprogramowali (ten z Einsteinem, który usilnie chciał z niego wyjść) był właśnie mniej kolorowy.
Posty: 7
• Strona 1 z 1
Realizacja: Pracownia Pakamera •
powered by phpBB •
© Stowarzyszenie Nowy Horyzonty