W szklanej klatce

[uszaty fotel]

Widziałem film Villarongi przed kilkoma laty na małym ekranie, na fali zainteresowania rozwojem hiszpańskiego kina grozy w okresie, na który przypadł rozkwit złotej ery horroru w Europie. "W szklanej klatce" do dzisiejszego dnia figuruje jako kultowy klasyk i jeden z najbardziej ponurych obrazów, podejmujących kwestie rozliczenia się z historią II Wojny Światowej w konwencji kina gatunkowego. Mimo ćwierćwiecza, dzielącego go od powstania - ciągle robi wrażenie ascetycznym i skupionym stylem. Potencjał grozy, jaki się w nim zawiera wydaje się być trudny do okiełznania i przyjęcia, nawet jeżeli zawiera się ledwie w pozornie banalnym wątku narodzin zła i jego dziedziczenia. Cieszę się z tego seansu, a selekcjonerom sekcji gratuluję błyskotliwego posłużenia się nim, w kontekście tematu możliwości identyfikacji widza z protagonistą.