Nigdy nie umrzeć

[moszhenryk]

Bardzo spokojna historia i prosta, że aż dziw bierze iż udało się z tego tematu wykrzesać prawie 1,5h. Porażający początek i koniec (chodzi o muzykę), ładne i mocno nasycone zdjęcia, które ogląda się naprawdę przyjemnie.

[Mrozikos667]

Koszmar, jak na razie najgorszy film festiwalu (tzn. "Jungle Love" jest ociupinkę gorsze, ale widziałem wcześniej). aszeffel podsumowała go świetnie jednym słowem - "cepelia". Naprawdę, mam serdecznie dość filmów, w których reżyser tak bardzo stara się przekazać mi coś "głębokiego", że musi nachalnie wypełniać ekran zbliżeniami butów, na wypadek, gdybym przypadkiem nie zauważył, że bohaterka kupiła je trzy minuty temu. Zero subtelności, same zgrane motywy wyłącznie w zgranych konfiguracjach (bo oczywiście, że wszystko już było, ale trzeba przynajmniej próbować pokazać to w ciekawy, choć trochę nowy sposób), a zdjęcia, które zapowiadały świetne kino, ostatecznie były tak piękne, że aż kiczowate i nieznośne (słoneczko na koniec - znów, na wypadek, gdybyśmy nie wiedzieli, co powinniśmy odczuwać w czasie ostatniej sceny - to jakiś ponury żart). Czekałem na ten film, mając w pamięci bardzo dobre "Parque via" tego reżysera, ale tym razem zawiódł on na całej linii. A już zupełnie nie mogę zrozumieć wciskania w zasadzie całej treści (tzn. tego, czego nie udało się przekazać za pomocą och-jakże-symbolicznych-i-uduchowionych ujęć) do dialogów, gdy robi się zdjęcia, które ewidentnie mają na celu oczarować. Itd., itp. Nędza.

Czekam na kontrę tangerine'a, z którym po seansie przez dobre 20 minut nie mogłem dojść do porozumienia

[Melomanka]

Ja tam nie wiem, nie znam się i w głosowaniu nie oceniam, ale urzekła mnie pani, która bez skrępowania spytała reżysera, o co mu właściwie w tym filmie chodziło, bo dla niej był nudny.

Twórca powiedział, że pomysł na film zrodził się z prawdziwej historii. Ale właściwie jakiej historii? Kobiety z Meksyku, która zostawiła męża i dzieci, żeby pracować jako pomoc domowa za granicą i która ma matkę w podeszłym wieku? I to było tak wielką inspiracją do nakręcenia 1,5-godzinnego filmu?

P.S. Mrozikos umie podróżować w czasie, Filmweb mi pokazuje, że jego opinia o filmie została dodana "jutro"

[aszeffel]

po bardzo dobrym zeszłorocznym meksykańskim przeglądzie, czułam się - oglądając ten film - jak turystka na wycieczce w Meksyku, też -podobnie jak ktoś z sali, kto zadał wprost to pytanie- nie doszłam do tego, co zaintrygowało reżysera w historii kobiety i czemu służyła ewidentna estetyzacja świata przedstawionego

[Mrozikos667]

P.S. Mrozikos umie podróżować w czasie, Filmweb mi pokazuje, że jego opinia o filmie została dodana "jutro"

Mrozikos zaskakuje samego Mrozikosa, bo on też widzi opinię dodaną "jutro" Jakbyście spotkali moje drugie, podróżujące w czasie wcielenie, pozdrówcie go

[hermanstopek]

Zawód, szczególnie gdy porówna się z debiutem, ale doceniam "pasowalność "formy do treści.

[Grzes]

Na razie kontry tangerine'a nie ma, ale ja napiszę parę słów, bo mi się podobało. Mimo że jest to film o klasę gorszy od Parque via, mimo że rzeczywiście historia jest prosta jak drut i nudnawa. Spodziewałbym się, że podział głosów będzie podobny jak w przypadku zeszłorocznych irańskich córek z ojcem (choć wiem, że to nieprawda, bo Querelle'owi się nie podobało). Bo to jest pod wieloma względami podobny film. Też przez estetyzację peryferyjnego, w rzeczywistości pewnie brudnego, brzydkiego świata, przez hieratyzację przedstawionej rzeczywistości (której elementem jest też specyficzne antyaktorstwo) stara się on uszlachetnić pewien tradycyjny, naturalny sposób życia i postrzegania rzeczywistości - sposób, w którym z każdym nadchodzącym doświadczeniem trzeba się pogodzić, czy to jest śmierć własna, śmierć najbliższej osoby, odejście męża do innej kobiety, konieczność zostawienia swojej rodziny i powrotu do pracy gdzieś daleko. Sposób, w którym przyjmuje się do wiadomości, że nie jest się panem swojego życia, i po prostu poddaje się jego prądowi. Ja to kupuję, niezależnie od tego, czy sam się z takim sposobem na życie zgadzam - wystarczy, że wciągnąłem się w ten świat na czas seansu (a to mi się udało), oraz że widzę, że forma i treść są ze sobą idealnie stopione.

[paNMieczyslaw]

Nareszcie nakręcony, a nie nagrany film. Niestety niewiele poza tym.

[kw86]

Zdjęcia były naprawdę niesamowite. Treść zostawię bez komentarza.

nie doszłam do tego, co zaintrygowało reżysera w historii kobiety i czemu służyła ewidentna estetyzacja świata przedstawionego

Estetyzacja miała chyba przy okazji ocalić od zapomnienia ginące krajobrazy i sposób życia w tamtym rejonie - tak przynajmniej wynika z rozmowy po dzisiejszym seansie.

[Grzes]

No niecałkiem. W dyskusji było pytanie o to, dlaczego takie a nie inne plenery. Odpowiedź była taka, że chciał udokumentować w kolorze piękny rejon, w którym zdjęcia były kręcone, zanim zostanie on pochłonięty przez Mexico City. Nie było mowy, że to jest powód estetyzacji tych zdjęć, ani niczego, co by to sugerowało.

[Melomanka]

To ja dodam jedną zaletę - dzięki powolnym dialogom można obrać spokojny ruch wahadłowy i czytać najpierw pierwszą połowę tłumaczenia na lewo od zasłaniającej głowy, potem drugą po stronie prawej, bez nerwów

[vifon00]

Bardzo przyjemny seans, nieco senny, ale podejrzewam, że taki właśnie miał być. Mrozikos, to nie tak, że symbolika była nachalna. Buty były bohaterce potrzebne, by odejść, to musiało zostać pokazane, co wcale nie świadczy o tym, że Rivero nie wierzy w widza. Nie oczekujesz, że odeśle bohaterkę na bosaka Co do całej reszty zalet tego filmu, Grześ już o tym wszystkim napisał, więc nie będę powtarzał.