Gdy ostatni raz widziałem Macao

[doktor pueblo]

Taniość bije po oczach, podobnie jak pretekstowość fabuły. Ale to bez znaczenia. W tej parafabule nie chodzi przecież o kuriozalną historię w tle, pewnie dorobioną do zdjęć, lecz o portret współczesnego Makao. I jako portret miasta film sprawdza się nieźle.

[aszeffel]

Moim zdaniem to niewykorzystana szansa na stworzenie portretu miasta, rozumiem intencję budowania klimatu dekadencji, ale pomysł z poszukiwaniem Candy nietrafiony, pusty zupełnie. W dodatku bywa, że kadry przypominają pierwsze wprawki na kursie fotografii. A miejsce nie jest łatwe, bo znaki przeszłości znikają w zawrotnym tempie. Jak pokazać nakładające się na siebie warstwy portugalsko-chińskie, jak oddać melancholię i bezwzględność upadku, jakie zawsze towarzyszyły historii tej rubieży? A może niepotrzebnie czytałam Terzaniego?

[Thane]

Dla mnie największe pozytywne zaskoczenie wczorajszego dnia. Prawdą jest, że fabuła jest pretekstowa i z tym każdy pewnie może się pogodzić. Mnie natomiast podobał się struktura historii i sposób jej prowadzenia (głos z offu, brak fizycznej obecności głównego bohatera, wplatanie kadrów w warstwę wspomnień o dawnym Macao). Miasto i jego klimat zachęcają do dłuższego spaceru, którego zresztą nikt nie chciał przerywać.