23. Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy 2007

[okon]

http://www.wff.pl/ (program w nowinach)

Najważniejszy, przynajmniej w teorii, festiwal filmowy w Polsce mógłby odświeżyć wygląd strony internetowej, a przede wszystkim katalog, który nigdy do tanich czy użytecznych nie należał. Dyskusyjnie też prezentuje się reklama głosząca, że będziemy mogli obejrzeć najważniejsze tytuły z Wenecji czy Toronto. Zabrakło laureata Złotego Niedźwiedzia czy chociażby "Secret Sunshine". Dość jednak narzekań.

Po wstępnej selekcji:

Meduzot (Złota Kamera w Cannes), Mister Lonely, Proste rzeczy (obsypane nagrodami w Karlowych Warach), Tejut (Fliegauf, Dealer!),
Wizyta orkiestry (chyba najważniejszy izraelski film roku),
Magnus i Jesienny bal (skromny triumf Estonii w Cannes i Wenecji), Podróż Iski, Przypadki Tracey (chwalone kiedyś przez Romana Gutka), In memoria di me (drugi film reżysera "Private" z Cieszyna 2005).

Kuszą filmy rumuńskie i azjatyckie.

A może, tak jak w zeszłym roku, w wyborze pomoże Pan Roman?

[panikazia]

odnosze wrazenie ze wpisywalam sie w tym temacie jakis czas temu i nie widze swojego wpisu

[panikazia]

nic a nic??!!
ja juz swoje zamowilam, ale mam jeszcze kilka luk ktore byc moze moglabym czyms wypelnic

doszlam do perfekcji w ukladaniu swojego planu wff
jestem z siebie dumna

ps. te kody to jest dramat jakis drogi administratorze
naogol trafiam po 6tej probie:(

[Querelle]

Uhonorowanie główną nagrodą Grand Prix chińskiego "Nocnego pociągu" Y. Diao przyjąłem z wielkim niedowierzaniem. Nagrodzono bowiem bardzo słaby film sporządzony pod europejskiego widza, z azjatyckim kinem niemający wiele wspólnego. Pewne elementy scenariusza są tu potraktowane powierzchownie, tak, by broń Boże czasem zachodni widz nie poczuł się zagubiony i atakowany niejasnościami wynikającymi z jego niewiedzy na temat kultury chińskiej. Z podobnym zabiegiem mieliśmy do czynienia chciażby w tym roku przy okazji pojawienia się w polskich kinach "Córki botanika" Dai Sijie.
Rozczarował nowy Korine swym "Mister Lonely". Jedynie wątek z Herzogiem i jego zakonnicami mogę zaliczyć do udanych, natomiast reszta wypełniona wydziwiasami sobowtóra Michaela Jacksona i jego towarzyszy z minuty na minutę wprawiała w coraz to większe poczucie irytacji. Szkoda, bo po świetnym "Julien donkey-boy" i nieco słabszym "Gummo" moje oczekiwania były naprawdę duże. Spory zawód.
Rewelacyjna okazała się natomiast "Mleczna droga" Fliegaufa ("Dealer", 3.ENH). Kino bardzo nowohoryzontowe, minimalistyczne (zbudowane z 12 (?) statycznych ujęć) odwołujące się i do "Gerry'ego" Van Santa (pamiętna scena próby zejścia ze skały jednego z Gerrych u Fliegaufa została "uatrakcyjniona" elementem motoryzacyjnym, a mianowicie: rowerami), i do "Pieśni z drugiego piętra" Anderssona. Wielka szkoda, że ten tytuł znalazł się w programie WFF, bo to, co działo się podczas seansu, woła o pomstę do nieba - manifestacyjne wychodzenie z sali z obowiązkowym trzaśnięciem drzwiami oraz, uwaga, coś, z czym wcześniej nie dane mi było się zetknąć - pomachanie pod ekranem na do widzenia! Czerwona kartka!!!

[Roman Gutek]

Querelle: zgadzam się, że "Mleczna droga" jest rzeczywiście filmem niezwykłym. Miał on międzynarodową premierę na festiwalu w Locarno (sierpień 2007). Widziałem "Mleczna drogę" jeszcze przed ogłoszeniem programu WFF i zaprosiliśmy ten film do konkursu naszego festiwalu. Okazało się, że producenci wolą pokazać "Mleczną drogę" w Warszawie. Musimy bardziej promowć nasz festiwal i jeszcze bardziej chwalić "naszą" publiczność. Czy sadzisz, że widownia nowohoryzontowa jest bardziej przygotowana do odbioru bardziej radykalnych tytułów np. takich jak "Mlaczna droga"? Czy publiczność nie jest taka sama i wszędzie reaguje podobnie i woli bardziej przyswajalne kino?

Pozdrawiam serdecznie,

Roman Gutek

[Querelle]

Panie Romanie, sądzę, że nowohoryzontowa publiczność jest zdecydowanie lepiej przygotowana do odbioru filmowych eksperymentów niż np. widownia o 16 lat starszego WFF. Te siedem lat pozwoliły już ją odpowiednio wychować. W Cieszynie z roku na rok konkurs stawał się coraz bardziej hardcorowy - po wyraźnym "zradykalizowaniu" programu w 2004, kiedy to jeszcze zdarzały się naganne zachowania, jak na "Goodbye, Dragon Inn" Tsai Ming-lianga, już w roku nastepnym takie przypadki nie miały miejsca, przynajmniej nie przypominam sobie. A przecież sekcja konkursowa 2005 była jeszcze bardziej "wyśrubowana" (uważam, że najbardziej w całej historii NH). Niewielki spadek kultury nastąpił rok temu, kiedy festiwal został przeniesiony do Wrocławia. Jest to jednak zrozumiałe - nowa lokalizacja, a zatem nowi ludzie (w tym znaczna część wrocławian), którzy jeszcze nie za bardzo rozumieli idei ENH (pamiętny seans "Daft Punk's Electroma" z przypadkowymi widzami przyciągniętymi pewnie przez muzyczny zespół i zdjęcia robotów). W tym roku było zdecydowanie lepiej. Nie pamiętam, by odbiór jakiegos oglądanego przeze mnie filmu byłby szczególnie zakłócony. Owszem, zdarzały się pojedyncze przypadki warte wytknięcia i udzielenia nagany, ale z tym chyba można spotkać się na każdym festiwalu, zwłaszcza, jeśli na sali jest ok 500 osób. Daje sobie rekę uciąć, jeśli się mylę odnośnie dyscypliny podczas filmowych seansów 2008 - za rok będzie tak, jak podczas Cieszyna 2005

Szkoda, że producenci "Mlecznej drogi" woleli wybrać WFF niż ENH. WFF sprawia wrażenie festiwalu filmów przypadkowych, festiwalu bez wyraźnego kręgosłupa, który mógłby wyrobić sobie publiczność. A tak, proponuje jej się wszystko po trochu - od "Adolfa Hitlera - ja wam pokażę!" po niekonwencjonalne kino Fliegaufa czy Korine. Totalny bigos. Stąd też tak skrajne reakcje, jak na "Mlecznej...". Z kolei "nasza" publiczność po siedmioletniej przygodzie z ENH wie, czego może się spodziewać, zwłaszcza po konkursie. Pozdrawiam serdecznie.

[kubak]

Bardzo żałuję, że nie zobaczyłem "Mlecznej drogi". Była ona wyświetlana w drugiej połowie festiwalu, a wtedy byłem już w Rzymie.
Z filmów które obejrzałem najciekawszy był nowy obraz Schlondorffa "Ulzhan". Bardzo dobry scenariusz, ciekawa historia, dużo metafizyki. Rzecz dzieje się w Kazachstanie, w kraju którym bogata w piękne pejzaże natura styka się z rozwijającym się w błyskawicznym, można powiedzieć, nienaturalnym tempie przemysłem. W tych plenerach rozgrywa się oczyszczająca wędrówka trójki bohaterów, dla każdego w innym wymiarze.

Bardzo "nowohoryzontowym" obrazem był "Offscreen", nowy film Christoffera Boe, autora słynnej "Rekonstrukcji". Film opowiada wymyśloną historię Nicolasa Bro, aktora grającego jedną z drugoplanowych ról w poprzednim obrazie reżysera pt. "Allegro". W "Offscreen" samego siebie gra także sam Boe. To bardzo intensywny film z narastającą do bardzo drastycznej estetyką o szaleństwie, miłości i wyobcowaniu. Warto obejrzeć.

[okon]

Moim zdaniem wypadałoby zrobić wyjątek i powtórzyć seans "Mlecznej drogi" we Wrocławiu. Niezwykły.