Dwie linie

[monnick]

współczesny Antonioni. para : ona- piękna, zadbana kobieta na poziomie( turecka Monica Belucci) utrzymująca fotografa amatora- typ beztroskiego zarośniętego chłopca słuchającego rocka, żyje niby razem w mieszkaniu z ikei izolując się od innych ale ich zycia jak dwie równoległe linie...symboliczne sceny od początku do końca... w morzu kiedy on nie chce zamoczyć głowy... a zawłaszcza ta w polu słoneczników ...albo gdy zabraknie im benzyny...-polecam

[auteczko]

Bardzo piękny film, nastrojowy, spokojny, niewymuszony, nienachalny, nieprzegadany. Michelangelo Antonioni wyczuwalny...ale i Bertolucci.

[funia]

scena w słonecznikach - jedyna, która naprawdę mi się podobała.
generlanie wyszłam rozczarowana - pierwszy film, na którym sprawdzałam godzinę.

[sywlia]

film warty obejrzenia, mimo wolnego rytmu
prawdziwa obserwacja niezbyt szczęśliwego związku,
bez radości, poczucia bezpieczenstwa i bez "paliwa"

[Fulu]

ja minimalnie na minus:

częste ziewnięcia podczas tego seansu były w dużym stopniu usprawiedliwione przez sposób, jaki reżyser wybrał na opowiedzenie tej historii. Długie, długie ujęcia wykonywane z umieszczonej w jednym miejscu, nieruszającej się kamery. To dobrze dla realizmu filmu i próby zmuszenia widza do wypatrzenia ukrytych problemów bohaterów, ale zabójczo dla dynamiki. Portret nowoczesnej Turczynki, odwaga reżysera w mówieniu o tematach publicznego tabu i wstrząsające zakończenie - to zalety tego obrazu.