Niebo, ziemia i deszcz

[aszeffel]

Ostatnio na tablicy HydeParku znalazłam kilka obraźliwych słów pod adresem malutkiego chilijskiego filmu Jose Luisa Torresa Leivy „Niebo, ziemia i deszcz”. Chciałabym go obronić przed tak bezwzględnym atakiem. Nie zgadzam się i jestem ciekawa Waszych opinii.

Jego akcja toczyła się na końcu świata, na jednej z chilijskich wysp, jesienią. Może to nawet była Chiloe. Chiloe można poznać po deszczu, grubo tkanych derkach, które służą za kołdry, po szarych plażach, domach obłożonych gontem. Ten film wydał mi się jak żaden inny trudny do opowiedzenia. Leiva pokazuje kilka mieszkających na wyspie postaci, związanych ze sobą delikatnymi nitkami. Główną bohaterką jest Ana, opiekująca się chorą matką, sprzątająca w domu samotnego Torro. Moim zdaniem ten film dotyka samej esencji życia. Jest ono utkane ze zdarzeń nie mających spektakularnego finału, często nie mających jakiegokolwiek finału. Niewiele wiemy też o ludziach, biorących w nich udział. To jakby rozpocząć zdanie i go nie skończyć, i nie czuć z tego powodu zażenowania, tak po prostu jest, nie wszystkie zdania mogą, muszą być zakończone.

Ana chodzi ścieżkami, zasłanymi liśćmi, płynie promem, moknie w ciągle padającym deszczu. Kamera ją śledzi, ona jej umyka. Kamera wolnym ruchem podąża jej śladem, ale po drodze niczego znaczącego nie znajduje. Wciąż przygotowuje na coś, coś sugeruje, ale nic się nie zmienia. Jest kilka sytuacji, które mogłyby popchnąć akcję w jakimś kierunku, ale reżyser robi wciąż uniki. Dlatego pozostaje cieszyć się drobiazgami, mate wypitą pod jabłonkami pełnymi owoców. Wyjazdem z przyjaciółką, piknikiem na szarej plaży. Spacerem. Przypadkowym spotkaniem z młodym bokserem. Jakimś popołudniem spędzonym na progu domu. Naprawdę jest się czym cieszyć. Oczywiście są tu i dramaty – cicha śmierć matki, równie cicha rozpacz po niej, jakieś niezrozumiałe uczucia, wstrząsające ciałem i duszą dziewczyny, niepoukładane. Mimo to, można się do tego filmu zbliżyć, można poczuć jego zapach, nawet jeżeli zechcielibyśmy w pewnej chwili odskoczyć, unikając dotknięcia, to się wydaje prawie niemożliwe.

[yester]

"Ostatnio na tablicy HydeParku znalazłam kilka obraźliwych słów pod adresem malutkiego chilijskiego filmu Jose Luisa Torresa Leivy „Niebo, ziemia i deszcz”."-PO PIERWSZE Jose Luisa Torresa LEWUSA, PO II ZAPEWNIAM, ZE TE SLOWA BYLY JAK NAJBARDZIEJ UZASADNIONE.
"Jego akcja toczyła się na końcu świata"-K... PROBLEM W TYM ZE W TYM FILMIE NIKLA AKCJA PRAWIE SIE NIE TOCZYLA
" Ten film wydał mi się jak żaden inny trudny do opowiedzenia. " -NIC DZIWNEGO, NAPRAWDE CIEZKO OPISAC TAKI CHLAM
" Moim zdaniem ten film dotyka samej esencji życia."-CZYLI PRANIA, UPASKUDZONYCH PRZESCIERADEL, JEDZENIA ROBACZYWYCH JABLEK I MYCIA WLOSOW W DESZCZOWEJ WODZIE

A GŁÓWNA BOHATERKA POWINNA SIE NAZYWAC "ANA-ZWICHROWANA"

[okon]

"Ostatnio na tablicy HydeParku znalazłam kilka obraźliwych słów pod adresem malutkiego chilijskiego filmu Jose Luisa Torresa Leivy „Niebo, ziemia i deszcz”."-PO PIERWSZE Jose Luisa Torresa LEWUSA, PO II ZAPEWNIAM, ZE TE SLOWA BYLY JAK NAJBARDZIEJ UZASADNIONE.
"Jego akcja toczyła się na końcu świata"-K... PROBLEM W TYM ZE W TYM FILMIE NIKLA AKCJA PRAWIE SIE NIE TOCZYLA
" Ten film wydał mi się jak żaden inny trudny do opowiedzenia. " -NIC DZIWNEGO, NAPRAWDE CIEZKO OPISAC TAKI CHLAM
" Moim zdaniem ten film dotyka samej esencji życia."-CZYLI PRANIA, UPASKUDZONYCH PRZESCIERADEL, JEDZENIA ROBACZYWYCH JABLEK I MYCIA WLOSOW W DESZCZOWEJ WODZIE

A GŁÓWNA BOHATERKA POWINNA SIE NAZYWAC "ANA-ZWICHROWANA"

Dziecko, porównaj obie wypowiedzi, swoją i aszeffel, i zauważ, że to ty się pogrążasz. Nie rozumiem, jak można zamieszczać tak agresywne i ignoranckie posty. I piszę to nie tylko dlatego, że "Niebo, ziemia i deszcz" bardzo przypadło mi do gustu jeszcze na Festiwalu Filmów Latynoamerykańskim.

Przecież doskonale wiedziałeś, czego się spodziewać po tym filmie. Co więcej, dla widzów takich jak ty przygotowano zjawiskową "Angielską robotę" czy kilka innych wyjątkowych tytułów.

[jimmy]

Mnie niestety film nie przypadł do gustu, ale po części niestety dzięki nie najlepszej atmosferze na festiwalu - gonitwa, kolejki, piwo, spanie na seansach, SMS-y itp gówno... Czyli upadek nastroju... Ale mimo wszystko film rozczarowuje biorąc pod uwagę nagrody jakie otrzymał...

[Egon]

O co chodzi? W tym filmie bylo wszystko co zapowidal tytul: niebo bylo? bylo, ziemia byla? byla, deszcz byl? byl.

Oby wszytskie filmy tak wierne byly swoim tytulom, bez mamienia widza czymś egoztycznym nieuchwytnym, zjawiskowym, nieprzeciętnym..

[aszeffel]

jimmy: nastrój wcale nie musi siadać, nastrój zależy od Ciebie, to Ty go sobie układasz w głowie jak pasjansa, rezygnując z czegoś albo nie, ja na przykład bardzo nie lubię Heliosa, to dla mnie przestrzeń-monstrum, okropna, wstrętna, nie znoszę jej, ale w końcu przestaję ją zauważać, no wiesz, jakbym medytowała, skupiam się na filmach, to mój cel, piwo pijam wieczorami, nie za dużo i nie za późno, rano wstaję z kurami i piszę o filmach, które widziałam poprzedniego dnia, taką mam żelazną zasadę mojego nastroju, to wysiłek, ale czuję się potem świetnie, bo wiem, że nigdy ich nie zapomnę, że o nich pomyślałam, trochę to wariactwo, ale akurat na mnie działa, jestem w nastroju festiwalowym

[cze67]

Film nastrojowy,"snujący się", pełen smutku, znakomity...

[skalpel]

Rozumiem, że niektórym się nie podobał, ale jak dla mnie - rewelacja!

Film nastrojowy,"snujący się", pełen smutku, znakomity...

Dokładnie!