Pine Flat

[asgaard]

Nie jestem wysublimowanym odbiorcą kina artystycznego, ale jak zauważyłem podczas niedzielnej projekcji filmu "Pine Flat" - nie tylko ja miałem dosyć tego filmu po kilku jego scenach. Świetnie zadziałali marketingowcy przygotowujący opisy filmu. 10-minutowe sceny w których nie dzieje się niemal nic... Ja wyszedłem po godzinie, co i tak uważam za niezly wynik. Ciekawy jestem czy ktoś z szacownych widzów-forumowiczów faktycznie przeżył na tym filmie artystyczne katharsis, czy komuś w oczach ożył obraz wsi....??? A ilu z was wyszło z tego filmu z poczuciem "że zrobiono mnie go konia". Pół biedy jeśli wyszedł z niego posiadacz karnetu, gorzej jeśli ktoś kto zapłacił za tą pseudosztukę 15 zł....

[d4b0]

po pierwsze - zenujace zachowanie publicznosci (pisze o tym w osobnym watku). takiej OBORY nigdy jeszcze nie doswiadczylem na seansach ENH.

po drugie - skandaliczne warunki projekcji. brak ostrosci obrazu oraz buczace i zerzace glosniki.

te dwie sprawy wlasciwie pozbawily mnie przyjemnosci ogladania tego obrazu i na pewno chcialbym go obejzec jeszcze raz, ale w godziwych warunkach!

sam film natomiast uwazam za bardzo dobry. jesli ktos widzial wczesniej, prezentowane zreszta w konkursie ENH, "5" Abbasa Kiarostami czy "13 jezior" Jamesa Benning wie o co chodzi. film jest zreszta kontynuacja pomyslu Benning (ktory zreszta byl chyba konkultantem przy tym obrazie)- bo o ile Benning jedynie filmowal zastane sytuacje, to Sharon Lockhart idzie dalej, zangazujac aktorow i wstawiajac okreslona tresc w swoje poetyckie obrazy. przepiekny plastycznie film, ciekawie naglosniony (niestety glosniki na sali skutecznie to zaklocily), doskonale kadry i mocny koncept. taki film powinien byc w konkursie.

[kubak]

Ojej, smuci mnie co piszecie. Ja widziałem film dwa lata temu na Berlinale i byłem (jestem) zachwycony. Tam projekcji towarzyszyła absolutna cisza, chociaż w czasie tej krótkiej przerwy w środku filmu 2/3 sali wyszło.

Są w tym filmie dwie sceny, których chyba nigdy nie zapomnę - dzieci bawiące na huśtawce zawieszonej na konarze posępnego dębu i chłopiec śpiący na liściach. Pine flat ogląda się jak wystawę ruchomych fotografii. Wymaga to sporego skupienia, ale przy odrobinie otwartości film wchłania bez reszty.

Zgadza się - Benning był konsultantem filmu i czuć tu jego pomysł na kino.

[Strator]

po drugie - skandaliczne warunki projekcji. brak ostrosci obrazu oraz buczace i zerzace glosniki.

Film był pokazywany z taśmy 16mm ze specjalnie sprowadzonego projektora. Zainstalowane zostały też specjalny kolumny i sprzęt nagłaśniający. Kierownik produkcji prosił by przekazać, że przyjrzy się jeszcze problemom, o których piszesz i na pewno je rozwiąże przed drugą projekcję.

[d4b0]

Strator - rok temu bylem na jednej projekcji malej sali w kinie Warszawa ("smierc czlowieka pracy") i wtedy byly podobne problemy z ostroscia i dzwiekiem (dokladnie jeden kanal nie gral). ale trzymam kciuki by druga projekcja "pine flat" byla bardziej udana!

[kata_strofa]

Z "Pine Flat" wyszłam (choć nie gadałam), natomiast "5" i "13 jezior" wspominam jako wspaniałe doświadczenia. Nie jestem w stanie porównac tych filmów. Chyba wolę kontemplować przyrodę niż ludzkie zachowania. W falach i niebie jest zmienność, ruch, życie, w obrazie dziewczynki czytającej książkę przez 15 minut lub chłopca pitolącego na ustnej harmonijce - nuda. Może dlatego, że to nie ja czytam tę książkę i nie ja gram na tej harmonijce. Obserwacja takich "zdarzeń" mnie nie interesuje.