Wołanie

[Mrozikos667]

Wojcieszek faktycznie nie do oglądania, ale "Wołania" będę bronił. Nie jest to może film oryginalny, ale mimo to podobał mi się poddałem się jego rytmowi i zaciekawiło mnie podejście do postaci matki, która okazała się bardzo ważna.

[psubrat]

zaciekawiło mnie podejście do postaci matki, która okazała się bardzo ważna.

Możesz rozwinąć?

[sally]

"Jak całkowicie zniknąć" to szczytowe osiągnięcie kina narcystycznego, niewiele więcej w nim odnajduję poza chęcią dostarczenia sobie przyjemności przez twórcę. Ale "Wołanie" to kino, jakiego chcę więcej. Udany debiut. Interesujący temat i klimat.Wciąż można zobaczyć-więc polecam.

[aszeffel]

zaciekawiło mnie podejście do postaci matki, która okazała się bardzo ważna.

Możesz rozwinąć?

bardzo intrygujące (matka to w Hubie)

[tangerine]

Interesujący temat i klimat.

Proszę o zapodanie o jaki temat chodzi ?

[sally]

Mam na myśli szeroko rozumiane zagadnienie inicjacji.

[Mrozikos667]

Rozwijam, aczkolwiek chyba jeszcze nie całą rolkę - na to przyjdzie czas, gdy się wyśpię. Często słyszę - niejednokrotnie zresztą zasadne - narzekania na to, że polskie kino wciąż kurczowo trzyma się figury Ojca, kobiety pozostawiając na boku. I tutaj teoretycznie też tak jest - w końcu przez cały film obserwujemy ojca i syna. Jednak cała wyprawa i wszystkie problemy z wzajemnym niezrozumieniem wynikają z bólu po stracie matki/żony. Nie ma jej na ekranie, ale pierwsze ujęcie ustawia narrację - to ona wprawiła całą tę machinę w ruch, więc nawet jeśli w sensie fizycznym kobieta jest tu znów na bocznym torze, to jednak mam wrażenie, że jest jedyną w całym filmie faktyczną siłą sprawczą (rzecz jasna poza zbirami, ale to inna sprawa). Choć może "siła sprawcza" to też złe określenie, bo to w końcu nie jej działanie, a tylko jej nieobecność zapoczątkowują całą narrację. Jednak to, że ta nieobecność jest odczuwana przez mężczyzn tak dotkliwie, i tak stanowi postęp względem klasycznych filmów o Ojcach i ich Synach.

[aszeffel]

ja to odczytuję trochę inaczej: dla mnie ten film opowiada o postrzyżynach. To taki wyjęty z polskiej prehistorii rytuał, w którym chłopiec w określonym wieku przechodzi spod opieki matki pod opiekę ojca. Ponieważ do tej pory nosił długie włosy, są mu one symbolicznie ścinane. W tradycyjnym społeczeństwie podział pomiędzy kobiecą a męską przestrzenią jest realny i jasny, a każde przejście musi być znaczące. Stąd stojąca woda w pierwszym ujęciu i matczyna kołysanka, to powtarzane "śpij", kobiecość jako trwanie i bezruch (uśpienie), męskość jako działanie i ruch (wyprawa do lasu). Początek filmu jest więc osadzony w czymś bardzo pierwotnym, pochodzącym spoza czasu, co się powtarza w cyklu kolejnego życia. Stąd też - jak mi się wydaje - pochodzi wrażenie, że ojciec jest figurą obcego, którego chłopiec z dystansu obserwuje i przed którym w jednej scenie się chowa.

Zasadniczą kwestią byłaby tu próba wpisania się w, bądź przełamania tej odwiecznej historii. Takim współczesnym gestem byłby fakt, że bliskość z ojcem w efekcie zbudowana zostaje na jego słabości. Na przekonaniu - wbrew tradycyjnemu myśleniu o mocy autorytetu - że poznać człowieka naprawdę możemy tylko w chwili upadku. I że to jest wartość. Ale nie jestem pewna, czy scena dialogu przy ognisku jest na to dowodem. Ja tej sceny nie rozumiem, nie rozumiem rozmowy o modlitwie. I może tu właśnie kryje się ta matka, o której mówi Mrozik. Może wpadniecie na jakiś pomysł.

ps. możemy to przenieść do osobnego wątku o Wołaniu?

[Franciszek]

Ja wciąż nie mogę wyjść z podziwu nad faktem, jak dobrze się śpi na tym filmie

[tangerine]

myślę, że na wielu filmach się dobrze śpi jeśli człowiek nie przychodzi wyspany

[tangerine]

Ponieważ do tej pory nosił długie włosy, są mu one symbolicznie ścinane.

Czy ja przespałem scenę ucinania włosów ?

[Franciszek]

myślę, że na wielu filmach się dobrze śpi jeśli człowiek nie przychodzi wyspany

Nieprawda, na wszystkich udawało mi się po 10 minutach przełamać i oglądać bez mrużenia oczu, na tym nie wyszło.

[aszeffel]

żadnego ścinania

[psubrat]

Podczas dyskusji po drugim seansie reżyser wspomniał, że o ile postaci matki w filmie nie ma, o tyle w oryginalnym tekście opowiadania "Zimorodek" pojawiała się ona oraz jej matka w przemyśleniach chłopca. Nie czuję za bardzo, jak sugeruje Mrozikoss, żeby to jej postać była siłą sprawczą przedsięwzięcia.