Ja tam na polityce się ogólnie nie znam (tym bardziej na włoskiej), ale film zrobił na mnie duże wrażenie, dobrze się bawiłem i bardzo mi się ten film spodobał. Taki ogólny klimacik: aspiryna, okulary na pół twarzy, kolesie z giwerami w kościele, Andreotti chodzący jak R2D2, zdjęcia, muzyka, dowcip słowny... Boski był po prostu boski!

ja chcialam zwrocic uwage na muzyke. byla naprawde BOSKA

film Sorrentino jest znakomity. jego wartość nie leży przecież w warstwie "ducha intelektu", a kto podejmuje próbę jego oceny poprzez ten pryzmat wydaje się przedszkolnym filozofem kina. siła obrazu jest wymowna - niezwykła estetyka i geometria kadru, czyli świetne zdjęcia i intrygujący montaż. koledzy z Hollywood mogą usiąść głęboko w fotelach i wiele się nauczyć pod tym kątem. być może właśnie dlatego przewodniczący Penn ("holly-przedstawiciel), ogłosił taki a nie inny werdykt. no i wyborny Toni Servillo jako premier Andreotti.

film ok, ale... rzeczywiście bardzo dużo nazwisk, które nic nie mówią: trudno połapać się, kto jest kim i jaką rolę odgrywał we włoskiej polityce; nie powinno to jednak absolutnie zniechęcać do obejrzenia filmu; warto choćby dla głównej postaci - pysznie zagrane!

Ani ja się nie zawiodłem. Zdjęcia, montaż i prowadzenie kamery świetne a "komiksowa" dynamika akcji podkreśla złożone osobowości postaci.

Ja sie nie zawiodlam, bo spodziewalam sie raczej tradycyjnego politycznego kina po wlosku, podobala mi sie forma eskpresjonitycznego komiksu. problem w tym, ze wlochy sa krajem bardzo rozpolkitykowanym i widac o w ich kinie, mniej wiecej wiem o co chodzilo w procesie o zwiazki z mafia 'owczesnego rzadu, ale chyba trzeba byc wlochem zeby sie w tym wszystkim polapac. Jesli ktos niegdy przedtem nie slyszal to mogla go rozbolec glowa od nawalu nazwisk i zdarzen.

Niestety, zawiodłem się. Po trzeciej co do ważności nagrodzie w Cannes oczekiwałem czegoś wyjątkowego. Chyba sprawdziły się moje przeczucia, że Nagroda Jury dla Sorrentino jest konsekwencją wyboru na przewodniczącego jury zaangażowanego politycznie Seana Penna. Teraz nie dziwi mnie widoczne w tv zagubienie Apichatponga Weerasethakula (członka jury) podczas gali rozdania Palm. Pewnie gdyby to on był na miejscu Penna, werdykt byłby zupełnie inny..... A tak, otrzymaliśmy formalnie ładnie zrobiony polityczny triller z wizualnymi fajerwerkami, jakich powstało dziesiątki. Zdecydowanie bardziej wolę kameralne kino Bellocchia poruszającego podobne wątki tematyczne.