suu » 23 lip 07, 15:03
Dla dodatkowej informacji:
"Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch to filmowe tour de force słoweńskiego psychoanalityka i filozofa Slavoja Žižka. Jego komentarze, brawurowe, erudycyjne, często obrazoburcze, dowodzą, że "praca teorii" może dokonać się w kinie i dochować wierności temu, co w samych filmach nieświadome. Filmografia książki liczy sto pięćdziesiąt tytułów. Oprócz Dekalogu, Niebieskiego, Podwójnego życia Weroniki, Psychozy, Zawrotu głowy, Solaris, Stalkera, Nostalgii, Zagubionej autostrady, Blue Velvet i Dzikości serca, autor obszernie komentuje m.in. Przełamując fale, Piknik pod Wiszącą Skałą, Utalentowanego pana Ripleya, Oczy szeroko zamknięte, Dzień zagłady, Spokojnego Amerykanina i Casablankę.
Fragmenty esejów umieszczonych w Lacrimae rerum złożyły się na scenariusz cyklu The Pervert's Guide to the Cinema (Zboczona historia kina) w reżyserii Sophie Fiennes (2006).
„WedÅ‚ug Žižka "kino to najważniejsza ze sztuk", najpopularniejsza i najbardziej wpÅ‚ywowa instytucja, która uczy jak i czego pragnąć, proponuje gotowe scenariusze "bycia w Å›wiecie", umacnia (lub podważa) dominujÄ…cÄ… ideologiÄ™, symbolicznie rozwiÄ…zuje lub przemieszcza wÅ‚aÅ›ciwe antagonizmy spoÅ‚eczne. Žižek odrzuca naiwne ujÄ™cie "kinowej iluzji", zgodnie z którym twórcy chcÄ… tak zmanipulować widza, aby ten zapomniaÅ‚, że ma do czynienia z fikcjÄ… i doÅ›wiadczaÅ‚ jej jak rzeczywistoÅ›ci. Dla Žižka, kino to nie tyle "imitacja" rzeczywistoÅ›ci, co "symulacja". A zatem, mistrzostwo kina pozwala nie tyle rozpoznać kinowÄ… fikcjÄ™ jako rzeczywistość, ale dostrzec fikcyjny wymiar samej rzeczywistoÅ›ci, ujawnić jej mechanizmy i sposób, w jaki siÄ™ stanowi. Innymi sÅ‚owy, chodzi o "trzeciÄ… piguÅ‚kÄ™", o którÄ… Žižek prosi w rozmowie z Morfeuszem. Wybór miÄ™dzy fikcjÄ… (matrixem) a rzeczywistoÅ›ciÄ… (poza matrixem) to wybór faÅ‚szywy. Nie chodzi o rzeczywistość POZA fikcjÄ… (pozorem, iluzjÄ…), ale rzeczywistość w samej fikcji.”
Kuba Mikurda (fragment wstępu)
O AUTORZE
Slavoj Žižek (1949) – sÅ‚oweÅ„ski socjolog, filozof, marksista, psychoanalityk i krytyk kultury. Jest profesorem Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Ljubljanie, wykÅ‚ada także w European Graduate School i na uniwersytetach amerykaÅ„skich. OpublikowaÅ‚ m.in. Sublime Object of Ideology (1989) [polskie wydanie: WzniosÅ‚y obiekt ideologii, WrocÅ‚aw 2001], The Plague of Fantasies (1997) [polskie wydanie: PrzekleÅ„stwo fantazji, WrocÅ‚aw 2001], The Ticklish Subject (1999) oraz Revolution at the Gates (2002), której polskie wydanie Rewolucja u bram w Serii „Krytyki Politycznej” w 2006 roku (drugie wydanie, 2007) wywoÅ‚aÅ‚o najgÅ‚oÅ›niejszÄ… w ostatnich latach debatÄ™ publicznÄ… na temat zagranicznej książki wydanej w Polsce."
Dla dodatkowej informacji:
"Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch to filmowe tour de force słoweńskiego psychoanalityka i filozofa Slavoja Žižka. Jego komentarze, brawurowe, erudycyjne, często obrazoburcze, dowodzą, że "praca teorii" może dokonać się w kinie i dochować wierności temu, co w samych filmach nieświadome. Filmografia książki liczy sto pięćdziesiąt tytułów. Oprócz Dekalogu, Niebieskiego, Podwójnego życia Weroniki, Psychozy, Zawrotu głowy, Solaris, Stalkera, Nostalgii, Zagubionej autostrady, Blue Velvet i Dzikości serca, autor obszernie komentuje m.in. Przełamując fale, Piknik pod Wiszącą Skałą, Utalentowanego pana Ripleya, Oczy szeroko zamknięte, Dzień zagłady, Spokojnego Amerykanina i Casablankę.
Fragmenty esejów umieszczonych w Lacrimae rerum złożyły się na scenariusz cyklu The Pervert's Guide to the Cinema (Zboczona historia kina) w reżyserii Sophie Fiennes (2006).
„WedÅ‚ug Žižka "kino to najważniejsza ze sztuk", najpopularniejsza i najbardziej wpÅ‚ywowa instytucja, która uczy jak i czego pragnąć, proponuje gotowe scenariusze "bycia w Å›wiecie", umacnia (lub podważa) dominujÄ…cÄ… ideologiÄ™, symbolicznie rozwiÄ…zuje lub przemieszcza wÅ‚aÅ›ciwe antagonizmy spoÅ‚eczne. Žižek odrzuca naiwne ujÄ™cie "kinowej iluzji", zgodnie z którym twórcy chcÄ… tak zmanipulować widza, aby ten zapomniaÅ‚, że ma do czynienia z fikcjÄ… i doÅ›wiadczaÅ‚ jej jak rzeczywistoÅ›ci. Dla Žižka, kino to nie tyle "imitacja" rzeczywistoÅ›ci, co "symulacja". A zatem, mistrzostwo kina pozwala nie tyle rozpoznać kinowÄ… fikcjÄ™ jako rzeczywistość, ale dostrzec fikcyjny wymiar samej rzeczywistoÅ›ci, ujawnić jej mechanizmy i sposób, w jaki siÄ™ stanowi. Innymi sÅ‚owy, chodzi o "trzeciÄ… piguÅ‚kÄ™", o którÄ… Žižek prosi w rozmowie z Morfeuszem. Wybór miÄ™dzy fikcjÄ… (matrixem) a rzeczywistoÅ›ciÄ… (poza matrixem) to wybór faÅ‚szywy. Nie chodzi o rzeczywistość POZA fikcjÄ… (pozorem, iluzjÄ…), ale rzeczywistość w samej fikcji.”
Kuba Mikurda (fragment wstępu)
O AUTORZE
Slavoj Žižek (1949) – sÅ‚oweÅ„ski socjolog, filozof, marksista, psychoanalityk i krytyk kultury. Jest profesorem Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Ljubljanie, wykÅ‚ada także w European Graduate School i na uniwersytetach amerykaÅ„skich. OpublikowaÅ‚ m.in. Sublime Object of Ideology (1989) [polskie wydanie: WzniosÅ‚y obiekt ideologii, WrocÅ‚aw 2001], The Plague of Fantasies (1997) [polskie wydanie: PrzekleÅ„stwo fantazji, WrocÅ‚aw 2001], The Ticklish Subject (1999) oraz Revolution at the Gates (2002), której polskie wydanie Rewolucja u bram w Serii „Krytyki Politycznej” w 2006 roku (drugie wydanie, 2007) wywoÅ‚aÅ‚o najgÅ‚oÅ›niejszÄ… w ostatnich latach debatÄ™ publicznÄ… na temat zagranicznej książki wydanej w Polsce."
