poniekÄ…d tak ))))

Można też coś zapalić albo połknąć, efekt powinien być co najmniej równie dobry

Czytam właśnie książkę Alejandro Jodorowsky'ego " Psychomagia " i doszłam do wniosku, że żeby zrozumieć jego filmy trzeba sięgnąć po tę książkę. Dopiero wtedy będziemy patrzeć z odpowiedniej perspektywy. . Polecam. Świetna.

eliska napisał(a):kovan dziękuję - czuję się bardzo bardzo zachęcona

hm, ten film wyprodukował były menadżer zespołu The Beatles... ostry facet..

kovan dziękuję - czuję się bardzo bardzo zachęcona

Ten film mógł zawieść w kontekście starych filmów Alejandro. Bo na ich tle jest tak naprawdę wyjątkowo grzeczny, i jakby to ująć, mało "odjechany".

Ciężko tak naprawdę to wytłumaczyć, ale może ten krótki trailer da pewien obraz różnicy: https://www.youtube.com/watch?v=ZqbJHbP61PY

paweladam napisał(a):jako dlugoletni wielbiciel jodorowskeigo jestem bardzo zasmucony tym obrazem , cholera, no

ale co zarzucasz ? jestem ciekawa, bo nie znam innych jego filmów

jako dlugoletni wielbiciel jodorowskeigo jestem bardzo zasmucony tym obrazem , cholera, no

Ja też (jak doktor) jestem rozczarowany, choć pewnie trochę mniej (bo też mniej Jodorowskiego chyba lubię). Zabawne jednak, że dla mnie początek był słaby, a z czasem pojawiło się więcej udanych pomysłów. Mimo wszystko filmu nie oceniam źle - tyle że lekko sentymentalna produkcja, wcale nieodległa od kina rodzinnego, z morałem, to nie jest to, czego od Jodorowskiego oczekiwałem.

Widzisz, ja nie znam jego filmów, więc Tańca nie porównywałam, dla mnie to piękny wizualnie film, nie czepiam się aktorstwa, ani przydługiego wątku ojca na wygnaniu, bo całość była konsekwentna w swojej konwencji. Jak dla mnie blisko arcydzieła.

I teraz na pewno zechcę obejrzeć inne jego fillmy

Niestety, rozczarowanie.

Zdawałem sobie sprawę, że to będzie inny film Jodorowskiego, że będzie mniej szaleństw, bardziej osobiście, bardziej sentymentalnie... Ale to nie znaczyło, że nie mógł się udać, o czym świadczy całkiem niezły początek filmu, z co najmniej kilkoma świetnymi scenami (i niestety koszmarnym aktorstwem młodziutkiego aktora). Ale im dalej tym gorzej, nie dość że robiło się coraz bardziej ckliwie, to i Jodorowskiemu zaczynało brakować pomysłów i ratował się wątpliwej jakości scenami (zupełnie zbędne ujęcie przykładania elektrod do jąder).

W sumie nie żałuję seansu, dla paru scen, dla Jodorowskiego warto to było obejrzeć. Ale to nie jest ten Jodorowsky, którego naprawdę kocham.